Ik ga je missen.

Je het niet lang meer,
iedereen vraagt hoe het met je gaat.
Ik wordt er mee geconfronteerd elke keer weer,
het zijn de ziektes die ik haat.
We zullen je nooit vergeten,
je zult altijd in mijn hartje verder leven.
Ik moet het accepteren,
en er mee om moeten gaan.
Het is moeilijk en ik wil de tijd keren,
maar dat gaat niet dat haat ik eraan.
Mensen vragen hoe het met je gaat,
ik wil het negeren, niet hoeven te reageren.
Het duurt niet lang meer,
en die zie ik je pas in de hemel weer.
Dat duurt nog lang,
maar opa het is beter voor jou.
We zullen er mee moeten leren leven,
een leven zonder jou wordt moeilijk.
Maar het gaat me lukken,
ik ga veel bloemetjes voor je plukken.
Mijn handen beginnen te beven,
de tranen beginnen te lopen.
Het duurt nog maar even,
hopen heeft geen zin meer,
ik hoop dat je hebt genoten van leven.
Dat je gelukkig bent daar boven,
je bent bijna weg ik kan het gewoon niet geloven.

Lieve opa dit is speciaal voor jou,
weet en onthoud dat ik van je hou!