Donkere golven
Als het zo mooie strand bijna is verlaten.
De laatste restjes mensen verdwijnen
omdat hun zo dierbare zon vandaag
niet meer zal schijnen.
Dwalen mijn ogen naar de zwarte horizon
waarnaar ik overdag eindeloos ver kijken kon.
Waar de stralende blauwe golven
het warme zand bedolven.
Nu heeft het plaats gemaakt voor zwarte donkere golven.
Het kille natte strand eindeloos lang.
Mijn voeten worden onder het vochtige zand bedolven.
Ik draai me van het water af
voel dat ik weer naar de ochtend verlang
want deze donkere golven maken me bang.
De laatste restjes mensen verdwijnen
omdat hun zo dierbare zon vandaag
niet meer zal schijnen.
Dwalen mijn ogen naar de zwarte horizon
waarnaar ik overdag eindeloos ver kijken kon.
Waar de stralende blauwe golven
het warme zand bedolven.
Nu heeft het plaats gemaakt voor zwarte donkere golven.
Het kille natte strand eindeloos lang.
Mijn voeten worden onder het vochtige zand bedolven.
Ik draai me van het water af
voel dat ik weer naar de ochtend verlang
want deze donkere golven maken me bang.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2009 | ||
| Thema's: | ||