Lange tijd was mijn mening
jouw woorden,
mijn mening werd letterlijk
gevoed door jouw woorden,
mijn mening was jouw stem,
jouw stem gonste in mijn hoofd,
lange tijd
nadat ik je niet meer
in mijn buurt wilde,
bestuurde jij me
op een afstand.
Het leek of ik een robot was,
en jij de afstandbediende had.
Ik hoorde je stem in mijn hoofd,
als het goed met me ging,
zei jij als een echo in mijn hoofd,
dat niemand me graag zag,
dat jij de enige was.
Maar je kunt niet graag zien,
het vermogen van écht van iemand
te houden ,heb je me niet ontnomen.
Stilaan krijg ik
stilaan mijn eigen mening terug,
ook al heb ik veel moeten inleveren,
het gevoel van samen te zijn,
krijg ik maar niet terug
ik lijk wel alleen op de wereld.
soms wou ik dat ik er niet meer was,
dat de wereld me niet meer zag.
26november'09