Treingedachten.
Het beeld in een trein.
Zodra deuren zich openen
om te sluiten achter
mensenkonten
verklonteren zich massa's
medemensen in deze ruimte.
Ze vormen hun lichaam
in banken
zakken weg met afgedankte
kranten in hun handen
totdat de bestemming is bereikt.
Ze begluren muren
anderen bekijken de rokjes
van dames in de coupé
de heren blijven netjes
weg van de drukbezette wc
die vrouwvriendelijk
met een grote glimlach
tweedehandsetensresten
nogmaals consumeert.
De trein dendert verder
en mannen blijven ongegeneerd
net als de vrouwen
in de belichaamde banken
wachten op bestemming
om elkaar vervolgens
nooit meer terug te zien.
Reacties op dit gedicht
| remie: | Woensdag, december 02, 2009 16:23 |
| leest heerlijk weg... liefs remie |
|
| Egyptisch katoen: | Vrijdag, november 27, 2009 20:08 |
| mooie marjolein. | |
| s@ndrine: | Vrijdag, november 27, 2009 18:03 |
| :-) Tweedehandsetensresten reconsumeren. ieeeeekkkkkssssss!!! Het leest wel gesmeerd, leuk. Liefs Sandrine |
|
| Laurens Windig: | Vrijdag, november 27, 2009 10:02 |
| Knap! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marjolein. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2009 | ||
| Thema's: | ||