Boodschap aan Martha (zuster van Ma
Boodschap aan Martha
(zuster van Maria Magdalena, ergens nu)
Weet je nog, Martha,
hoe Ik je aankeek toen Ik
Jezus was?
Ik moest het van Maria
hebben,
om haar rijpheid
en om de wereld een voorbeeld te stellen
maar Ik had jou niet minder lief
en ik bereidde je een plaats
in het Paradijs...
Ik volgde je, Martha,
op je weg
doorheen eonen van lichtjaren.
Ik zag je bouwen en wroeten
in de bloedengte van
ruimte en tijd.
Het aroma dat ontsteeg
aan jouw keuken
bereidde de val der engelen
wanneer dit in Mijn plan
voor de wereld
zo paste...
Gebonden en gehecht aan vlees
en knoken
heb je toch het vuur brandend gehouden
dat ik ontstak in je
toen ik Maria prees... Ik plaatste struikelblokken op je weg
als je geest te mat werd
en Ik legde je Mijn kruis op de schouders.
Mijn kruis, Martha,
van vallen en opstaan,
om uiteindelijk verheven te worden
tot Mijn rijk
dat niet van deze wereld is...
Ik vraag me af, Martha,
heb je Me nooit herkend in één
van de vele gedaanten waarin
Ik toenadering zocht ?
Begrijp je,
Ik ben de levende Werkelijkheid
in alle mensen.
Ik sprak je toe als kind, als man, als vrouw,
als vijand en vriend.
Ik was de knaging in hart en gemoed,
Ik was het Die de twijfel in je
zaaide, tijdens perioden van voorspoed...
De onruststoker die je wakker hield
en ik laafde je met balsem
toen je gekwetst ineenstortte...
Begrijp je, Martha,
dat ook jij Maria zijt...
En Ik je volgen blijf
tot je Mijn aangezicht
herkent
in alle mensen...
(zuster van Maria Magdalena, ergens nu)
Weet je nog, Martha,
hoe Ik je aankeek toen Ik
Jezus was?
Ik moest het van Maria
hebben,
om haar rijpheid
en om de wereld een voorbeeld te stellen
maar Ik had jou niet minder lief
en ik bereidde je een plaats
in het Paradijs...
Ik volgde je, Martha,
op je weg
doorheen eonen van lichtjaren.
Ik zag je bouwen en wroeten
in de bloedengte van
ruimte en tijd.
Het aroma dat ontsteeg
aan jouw keuken
bereidde de val der engelen
wanneer dit in Mijn plan
voor de wereld
zo paste...
Gebonden en gehecht aan vlees
en knoken
heb je toch het vuur brandend gehouden
dat ik ontstak in je
toen ik Maria prees... Ik plaatste struikelblokken op je weg
als je geest te mat werd
en Ik legde je Mijn kruis op de schouders.
Mijn kruis, Martha,
van vallen en opstaan,
om uiteindelijk verheven te worden
tot Mijn rijk
dat niet van deze wereld is...
Ik vraag me af, Martha,
heb je Me nooit herkend in één
van de vele gedaanten waarin
Ik toenadering zocht ?
Begrijp je,
Ik ben de levende Werkelijkheid
in alle mensen.
Ik sprak je toe als kind, als man, als vrouw,
als vijand en vriend.
Ik was de knaging in hart en gemoed,
Ik was het Die de twijfel in je
zaaide, tijdens perioden van voorspoed...
De onruststoker die je wakker hield
en ik laafde je met balsem
toen je gekwetst ineenstortte...
Begrijp je, Martha,
dat ook jij Maria zijt...
En Ik je volgen blijf
tot je Mijn aangezicht
herkent
in alle mensen...
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Vrijdag, april 19, 2002 23:28 |
| Een wijs man, zei me, mijn oog eens te laten glijden over je gedichten ..... en zoals altijd had Pram weer gelijk, je woorden zijn een genot voor mijn zucht naar schoonheid ... Sheena |
|
| pramodah: | Vrijdag, april 19, 2002 23:03 |
| ik kan er maar niet genoeg van krijgen,je hebt vele kwaliteiten en deze heb je mij verzwegen.......... Pramodah |
|
| Evi: | Vrijdag, april 19, 2002 20:44 |
| Wouw, ik even de woorden niet vinden, hij wel prachtig! k*s en heel veel liefs Evi |
|
| free: | Vrijdag, april 19, 2002 20:31 |
| heel mooi geschreven.... en ja God is overal in in de bomen en de lucht en zelfs in ons...als kind van god scheppen we elke dag onze eigen wereld...goed of fout...zin of zinloos....thats life liefs free |
|
| MayadeBij: | Vrijdag, april 19, 2002 20:08 |
| Die Hanneke, ahaha..Een MetaforenFabriekje? In alle Mensen? Hmm, hier zitten zoveel lagen in, dat ik hem nog een paar keer overlees oke? We beginnen bij zus, en eindigen na veel wroeten vanzelf weer bij zus.. | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, april 19, 2002 19:39 |
| hmmm heel vreemd gedicht dit.. maar misschien komt dat omdat ik het bestaan van jou, Jesus, zwaar in twijfel trek.. of omdat ik denk dat iedereen, vrouw en man, zijn eigen lot in handen heeft.. 't is in ieder geval een leuke invals hoek ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Babaji | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2002 | ||
| Thema's: | ||