Ik zie je daar zitten
naast de kast op de stoel
je zwarte diepe praaloogjes
gevuld met een oneindige leegte
staren de verte in
je armpjes staan wijd open
alsof je wou zeggen
"Kom in mijn armen,
beste vriend,
en geniet met me mee"
je dunne mondje
niet meer dan een draad
glimlacht alsof de wereld van jou is
duidelijk dat jij niet weet wat leven is
het lachen zou je rap vergaan.