Verdeelhartigheid.
Wellicht omdat ik het zat ben tussen deze muren. De deur met een slot of zestien is verketent, en ik slechts mijn nagels langs de wanden kan halen. Het ontbreekt me aan geduld om de sloten een voor een te openen, en een sesam open u werk in deze niet (heus ik heb het geprobeerd!) Dus volg ik het kloppen, en verdwaal in duizend en een gedachten, al mis ik het sprookje hier. Ik weet niet meer waar mijn ademhaling begint en de jouwe eindigt. Want in dit gevangen zijn, zijn geen slachtoffers. Enkel het wanhopen naar een dag die eindelijk meer brengen zal, dan dit.
arie: | Zaterdag, november 28, 2009 12:44 |
bouwen we niet onze eigen cel? X |
|
The Cool : | Vrijdag, november 27, 2009 14:51 |
tis weekend en wordt weer tijd voor het achterland ;) |
|
Yellow: | Vrijdag, november 27, 2009 14:01 |
mooi geschreven | |
s@ndrine: | Vrijdag, november 27, 2009 12:40 |
Welke sleutel ontsluit het sprookje met een happy end.... Goed geschreven. Liefs Sandrine |
|
Omni Allumini: | Vrijdag, november 27, 2009 12:13 |
hoewel?! kijk: nu ben ik binnen! en nu ben ik weer buiten!! nu binnen: en nu weer buiten!! cool hmm?! :) | |
Amon: | Vrijdag, november 27, 2009 12:12 |
Ja! | |
Omni Allumini: | Vrijdag, november 27, 2009 12:11 |
herkenbaar. | |
Anastacia: | Vrijdag, november 27, 2009 12:03 |
mooi geschreven het spookt bij je hele fijne dag x ana | |
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 27 november 2009 | ||
Thema's: |