Zij spreekt al tijden zachte woorden
verleidt mij met zachte stem
en kijkt mij liefdevol aan.
Daar ontkerf ik haar woorden
want haar ogen spreken andere taal
en ik moet de verliefdheid laten gaan.
Tijd is hier een soort van zonde
waar zij spreekt, en ik kijk
verspelen wij een hoop warme tijd.
Ik besef mij tevens terdege
dat zij mij al heel lang zo bespeelde
nu ik weet dat de liefde slijt.
Verdomme, die ogen zeggen meer
dan alles wat er eerder ooit was
hoe anders ik het had willen zien.
Verdomme, die ogen spreken
en uiteindelijk is er geen keuze
want leugens winnen niet.