ik keek die dag omhoog en bij alle witte strepen in de lucht
stierf mijn hart een beetje af, dacht ik aan mijn terugkomst
terwijl jij nog weg zou zijn, vrij zijn, blij zijn om vooral niet
aan mij te denken, slechts voor wat schuldgevoel een keer
net genoeg en daar was je toen ik vroeg hoe het was
geweest – nog steeds was er niets en ik keek, ik zat, ik
viel op mijn knieën neer, te smeken naar de waarheid
of het aller kleinste beetje wat ik nog geloven kon
van wat jouw lippen verliet terwijl je voor me stond
en dacht dat het wel goed was zo, maar waarom?
verstomd door alle leugens zocht ik bij mezelf
naar alle antwoorden die niet waren, die niet komen
maar die nooit meer gaan uit mijn gedachten
omdat ik niet kan vinden waar ik ben fout gegaan
waarom ik breken moest, verbleken moest en
in al mijn best niets goed genoeg had gedaan
en toch
en toch
| Renate-td-: | Donderdag, januari 13, 2011 23:15 |
| En toch. Zolang er nog én toch is is het nog niet klaar. Maar dat weet jij natuurlijk ook. Ik ga je gewoon weer even mailen. Kus | |
| honingbijtje: | Zaterdag, november 28, 2009 22:18 |
| Schuldgevoelens zijn rare dingen, helemaal als je niet weet waar jouw schuld begon en gaat twijfelen of het jouw schuld wel is. Dan verwordt het al snel tot een schuldgevoel dat slechts vernietigend op jou werkt en de ander buiten schot laat. |
|
| Ylaide: | Zaterdag, november 28, 2009 19:19 |
| Heel mooi, vooral de laatste strofe raakt me. Herkenbaar. Liefs |
|
| ninodepino: | Zaterdag, november 28, 2009 19:12 |
| je gelooft in je medemens? dat is bewonderensWAARDIG... toch lief mensje bouw nou eens verder dan je eigen neusje alles is een kwestie van KIEZEN en daar aan werken toch? :) grtjs, |
|
| Egyptisch katoen: | Zaterdag, november 28, 2009 16:11 |
| Mooi hangen in een gevoel waar je uit ''moet'' glijden dat idee krijg ik. |
|
| - Suus -: | Zaterdag, november 28, 2009 15:46 |
| Tegen beter weten in. Puur, mooi. |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2009 | ||
| Thema's: | ||