Kortrijk
hij woonde in een vervallen huis,
met buiten een koertje en 't gemak,
op 'n invalsweg van stad
met vale vensters,
afbladerende verf
op de doffe voordeur,
boze tongen spraken kwaad
achter 't gat
dat hij ooit zijn vrouw verliet
omdat hij 'n minnares had ...
op de keukentafel,
stapels gewassen en gestreken
linnen en verse was,
die zijn enige dochter voor hem deed,
nu d'oude man zich haast
niet meer behelpen kon,
en regelde meteen,
al zijn affaires,
tot op 'n dag ze besloot,
pa, je zou voortaan
beter niet meer
met die auto rijden ...
toen keek ie door 't venster
door de vieze gordijnen
naar 't hobbelend verkeer
over de vettige kasseien,
mijmerend hoe 't ooit
met haar geweest was
een hele lange episode
in zijn geheugen geprent,
zachte wintervakanties in Spanje
twee zielen, onmisbaar, in een zak,
een paradijs in tegenstelling
tot die droevige stad,
nu ze ...
na dat herseninfact
als 'n orgaan
uit zijn lichaam was gerukt,
herkende hij haar blije lach
weerspiegeld in de vuile ruiten
en bedacht,
'k heb geen spijt
maar iemand
heel erg liefgehad ...
met buiten een koertje en 't gemak,
op 'n invalsweg van stad
met vale vensters,
afbladerende verf
op de doffe voordeur,
boze tongen spraken kwaad
achter 't gat
dat hij ooit zijn vrouw verliet
omdat hij 'n minnares had ...
op de keukentafel,
stapels gewassen en gestreken
linnen en verse was,
die zijn enige dochter voor hem deed,
nu d'oude man zich haast
niet meer behelpen kon,
en regelde meteen,
al zijn affaires,
tot op 'n dag ze besloot,
pa, je zou voortaan
beter niet meer
met die auto rijden ...
toen keek ie door 't venster
door de vieze gordijnen
naar 't hobbelend verkeer
over de vettige kasseien,
mijmerend hoe 't ooit
met haar geweest was
een hele lange episode
in zijn geheugen geprent,
zachte wintervakanties in Spanje
twee zielen, onmisbaar, in een zak,
een paradijs in tegenstelling
tot die droevige stad,
nu ze ...
na dat herseninfact
als 'n orgaan
uit zijn lichaam was gerukt,
herkende hij haar blije lach
weerspiegeld in de vuile ruiten
en bedacht,
'k heb geen spijt
maar iemand
heel erg liefgehad ...
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Zondag, november 29, 2009 11:34 |
| erg mooi echt het leven zoals het was chapeau! liefs Cobie |
|
| ela: | Zondag, november 29, 2009 11:32 |
| Een oude man die zich realiseert dat alles eindig is, maar dat het verleden de kracht blijft voor de toekomst. ela |
|
| M-Rose: | Zondag, november 29, 2009 10:54 |
| Kortrijk heeft mooie cotés ik heb er een vriend wonen in zo-n klein hippie huisje in maria beluik k heb daar nog gewerkt in het olv ziekenhuis je kon het begijnhof zien aan de acherkant van de Leie prachtig beschreven jouw woord |
|
| 88: | Zondag, november 29, 2009 09:52 |
| wat prachtig geschreven, graag gelezen, groetje 88 |
|
| trucker klaas: | Zondag, november 29, 2009 07:27 |
| fraai schrijven, het gevoel een beetje meebeleefd .... groet ,klaas |
|
| esteban.: | Zondag, november 29, 2009 02:37 |
| Sergeant naturlijk... |
|
| esteban.: | Zondag, november 29, 2009 02:35 |
| Grappig, een van mijn serganten is van Kortrijk... wat niet wil zeggen dat dit geen mooi gedicht is hee, esteban |
|
