zelfdoding
Verminderd de dood, zware stenen?
Verzwaard moe gestreden,
ademnood omhoog,
ademloos moet opgeven,
nu ik de bodem raak.
Verzacht de dood, nare dromen?
Slaperige ogen vallen,
gedachteloos opgewacht:
uitademingslucht geklaard,
de laatste hartslag.
Verliest de dood, zwaartekracht?
Klein gevoel in de hoogte
Dieptepunt in vrije val,
incompleet puzzellichaam,
uiteengespat.
Verzwaard moe gestreden,
ademnood omhoog,
ademloos moet opgeven,
nu ik de bodem raak.
Verzacht de dood, nare dromen?
Slaperige ogen vallen,
gedachteloos opgewacht:
uitademingslucht geklaard,
de laatste hartslag.
Verliest de dood, zwaartekracht?
Klein gevoel in de hoogte
Dieptepunt in vrije val,
incompleet puzzellichaam,
uiteengespat.
Reacties op dit gedicht
| red one: | Dinsdag, december 01, 2009 12:06 |
| Soms zou ik het willen weten maar meestal niet. Liefs! |
|
| switi lobi: | Dinsdag, december 01, 2009 09:54 |
| Misschien voor de ''doder'' zelf wel, maar zeker niet voor de familie. Erg sterk geschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2009 | ||
| Thema's: | ||