Ik dacht dat ik je kende,
al die jaren van vreugde en verdriet,
Nu vertel je me dingen en geloof me als ik zeg,
Dit ben jij helemaal niet!
Een wondje die je al tijden had,
niks om achter te zoeken, vroeg hoe het zat,
Als antwoord: is gebeurd met het zwemmen,
en zo normaal als het is geloofde ik dat,
Bleek dat je het zelf had gedaan,
in tijden van verdriet een schaar gepakt,
Voelde alsof jij achter mijn rug,
hem erin had gehakt!
Waarom had ik het niet aan zien komen?
misschien heb ik je overschat,
Dacht dat je op het goede pad was,
terwijl je zo diep in de nesten zat,
Hij had je nooit zoveel pijn mogen doen,
maar nu doe je hetzelfde, zie je dat niet?
Het is misschien een andere melodie,
maar nog steeds hetzelfde lied!
En nu heb je iemand anders,
ook hij deed je pijn,
Gelijk zette je je nagels in je been,
vond dat het enige medicijn,
De plekjes zijn nog te zien,
ik ben zo kwaad, zo boos,
Wil je begrijpen, ondersteunen en helpen,
maar ik voel me zo machteloos!