vergeten alle muizenissen
Waar dromen worden uitgedacht
daar lacht de wereld toe
de eeuwigdurende donkere nacht
het hoofd bezwaard en moe
In stille nevelen gehuld
beroert de slaap haar wangen
de lippen lichtjes omgekruld
van onvervuld verlangen
Naar stille eenvoud en naar rust
om vreedzaam te verkwikken
eerst als de zon haar wakker kust
zal zij haar wonden likken
De dag weer onder ogen zien
zich stralend presenteren
om verkwikt en waakzaam bovendien
nieuwe ervaringen te leren
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2009 | ||
| Thema's: | ||