Sterven in een oude jas.
Bij een traag opkomende zon
s'ochtens in het vroege ochtend gloren
zacht wuivende stengels
van het gerijpte volle koren
Daar tussen het hoge gewas
een snikkende oude vrouw
ineen gerold in haar oude jas
Daar tussen het volle koren
niet meer wetende wie zij was
de weg kwijt en totaal verloren
Zij stierf snikkend in haar oude jas
in het volle ochtend gloren
daar tussen het rijpe gewas
zij die door iedereen vergeten was
s'ochtens in het vroege ochtend gloren
zacht wuivende stengels
van het gerijpte volle koren
Daar tussen het hoge gewas
een snikkende oude vrouw
ineen gerold in haar oude jas
Daar tussen het volle koren
niet meer wetende wie zij was
de weg kwijt en totaal verloren
Zij stierf snikkend in haar oude jas
in het volle ochtend gloren
daar tussen het rijpe gewas
zij die door iedereen vergeten was
Reacties op dit gedicht
| bruseef: | Donderdag, december 03, 2009 08:42 |
| Aaah serieus deze vind ik echt heeeel mooi, goed gedaan :) | |
| switi lobi: | Woensdag, december 02, 2009 19:44 |
| Da''s triest.. Fijne avond, switi lobi |
|
| isolina: | Woensdag, december 02, 2009 15:41 |
| heel mooi, en droef . knuff maria | |
| 88: | Woensdag, december 02, 2009 13:00 |
en de boer, hij ploegde voort.. ik eet meteen geen brood meer brr...echt waar! nooit meer.. groetje 88 |
|
| esteban.: | Woensdag, december 02, 2009 12:56 |
| Mooi gedicht op rijm... liefs esteban |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, december 02, 2009 09:51 |
| Heel droef maar mooi verwoord gedicht Loes. Lieve groet Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2009 | ||
| Thema's: | ||