Vandaag begraven
...
-Mark-
(en dat wat jij achterlaat)
Vele vragen stormen door mijn hoofd
onbeantwoord - te veel verstand
kijk ik om mij heen, dan zie ik droefenis
en kracht - en leven wat wordt beroofd
Terwijl mijn ogen sluiten, voor verdriet
uit respect - opent zich een nieuwe wereld
zie ik mensen dapper, en kwetsbaar gelijk
zie ik hoe de mens - een schouder biedt
Zij treuren, elk hun eigen traan, om een man
te vroeg ’ heen gegaan, een voetspoor achter-
latend vol levensvreugd en stille inner’ strijd
en drank‘gelach, het was - ‘t genieten van
Dan denk ik, nee, dit lied is niet voor mark ‘alleen
maar ook voor hen - nu zo dicht, om hem heen
Want hoe triest gemis ons oog ook vochtig maakt
en beven laat - al wat ons ’ als houvast dient -
niets is meer van waarde, dan dat ’ dat wat leeft
dat wat mens doet en deelt, zo - de waarheid raakt
En wanneer ik dan vol - mijn ogen open
mijn hoofd ’ haar klank en storm verloren heeft
heeft wat hem bezweek, mij bewezen
het hebben van hart - stil of klein ’ dat - is mens te hopen
Dus zeg ik hier - vaarwel
een vent, een vader, een vriend, dit vege lijf
en welkom ik een ander
de mens achtergebleven - ja, jullie liefde doet mij wel
F.
-Mark-
(en dat wat jij achterlaat)
Vele vragen stormen door mijn hoofd
onbeantwoord - te veel verstand
kijk ik om mij heen, dan zie ik droefenis
en kracht - en leven wat wordt beroofd
Terwijl mijn ogen sluiten, voor verdriet
uit respect - opent zich een nieuwe wereld
zie ik mensen dapper, en kwetsbaar gelijk
zie ik hoe de mens - een schouder biedt
Zij treuren, elk hun eigen traan, om een man
te vroeg ’ heen gegaan, een voetspoor achter-
latend vol levensvreugd en stille inner’ strijd
en drank‘gelach, het was - ‘t genieten van
Dan denk ik, nee, dit lied is niet voor mark ‘alleen
maar ook voor hen - nu zo dicht, om hem heen
Want hoe triest gemis ons oog ook vochtig maakt
en beven laat - al wat ons ’ als houvast dient -
niets is meer van waarde, dan dat ’ dat wat leeft
dat wat mens doet en deelt, zo - de waarheid raakt
En wanneer ik dan vol - mijn ogen open
mijn hoofd ’ haar klank en storm verloren heeft
heeft wat hem bezweek, mij bewezen
het hebben van hart - stil of klein ’ dat - is mens te hopen
Dus zeg ik hier - vaarwel
een vent, een vader, een vriend, dit vege lijf
en welkom ik een ander
de mens achtergebleven - ja, jullie liefde doet mij wel
F.
Reacties op dit gedicht
| Big Lady: | Donderdag, december 03, 2009 10:44 |
| heel veel sterkte | |
| windwhisper: | Donderdag, december 03, 2009 10:29 |
| Ontroerend en hartaanrakend liefs Cobie sterkte |
|
| Es: | Donderdag, december 03, 2009 10:27 |
| Hier past slechts stilte... Een warme arm. ~X~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2009 | ||
| Thema's: | ||