Dat kleine meisje
Daar,
zo stil en alleen,
in dat kleine hoekje,
alles zo zwart en wit om haar heen.
Geluiden,
geschreeuw,
en ze luisterd er naar,
het duurt soms wel een eeuw.
Niemand,
niemand die het ziet,
niemand die haar opmerkt,
ik dat kleine hoekje.
Geen woord,
ze voelt zich eenzaam,
ze denkt in dat kleine hoekje,
aan van alles en nog wat.
Daar,
zo stil en vol met mensen,
in die hele grote zaal,
zitten haar papa en mama te wensen,
te wensen dat alles anders was gegaan,
en dat hun kleine meisje,
stiekem op zou staan...
zo stil en alleen,
in dat kleine hoekje,
alles zo zwart en wit om haar heen.
Geluiden,
geschreeuw,
en ze luisterd er naar,
het duurt soms wel een eeuw.
Niemand,
niemand die het ziet,
niemand die haar opmerkt,
ik dat kleine hoekje.
Geen woord,
ze voelt zich eenzaam,
ze denkt in dat kleine hoekje,
aan van alles en nog wat.
Daar,
zo stil en vol met mensen,
in die hele grote zaal,
zitten haar papa en mama te wensen,
te wensen dat alles anders was gegaan,
en dat hun kleine meisje,
stiekem op zou staan...
Reacties op dit gedicht
| lindssay: | Woensdag, december 16, 2009 19:10 |
| mooi | |
| dangerous mind: | Donderdag, december 10, 2009 14:51 |
| mooi geschreven dangerous mind |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ..#.Bella * | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2009 | ||
| Thema's: | ||