Baggeren door het rulle zand.
De zee de golven en het witte strand
ik zie je nog voor me
met je dochtertje baggeren
in het rulle zand
samen vliegeren hand in hand
een storm vloed kwam over jou heen
je dochter bleef heel alleen
Ik kijk naar de golven en het rulle zand
en ik zie tot mijn verdriet
jou dochter op het strand
maar jou troostende hand zie ik niet.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, december 06, 2009 21:47 |
| gevoelig gedicht | |
| Hans Winter: | Zondag, december 06, 2009 18:54 |
| wat wij kregen hebben wij om jonger door te geven, dat is ons ouder lot, maar toch, soms even klein zijn in vertrouwde handen brengt een band in al wat blijvend was en worden mag. groetje voor je herinnering, hans |
|
| switi lobi: | Zondag, december 06, 2009 13:44 |
| Wat triest.. :( Fijne zondag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2009 | ||
| Thema's: | ||