Een schip zonder roer
dwaalt over de torenhoge golven
en loopt vast op het strand
de lading kwijt en los van God
waant het zijn wereld bij elkaar
wanneer water en zand
een lang weekend beginnen als opvang
zonder benul van tijd,
de reis voorbij
maar te ver heen
om bewust te verlangen
zonder averij te zijn.
Voor mijn kameraad Ivo
wiens tranendal mij ontroert.