wezenloos
in zijn hopeloos
verwaaien
vliegen vogels
wezenloos
tegen het grijze
kijkt de horizon
verloren en
tracht de wind
zijn schaduw
te hervinden
waar
enkel nog
de droom
van een zaailing
valt te beklijven
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Woensdag, december 09, 2009 21:02 |
| Absoluut heel intens deze parel verwoord. Liefs van Marousia | |
| Bokkie46: | Dinsdag, december 08, 2009 18:24 |
| Zelfs in de donkerste dagen maak je van donker licht. Zo hoort het, totdat we samen weer dansen in de zon.Liefs bokkie |
|
| windwhisper: | Dinsdag, december 08, 2009 12:07 |
| elders al stil gelezen, intens emotie in deze woorden liefs Cobie |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, december 08, 2009 09:49 |
| prachtig geschreven Martine en toch word ik hierbij stil fijne dag liefs |
|
| Big Lady: | Dinsdag, december 08, 2009 09:45 |
| mooi verwoord knuffels |
|
| esteban.: | Dinsdag, december 08, 2009 08:58 |
| In heel mooie woorden Martine... liefs esteban |
|
| switi lobi: | Dinsdag, december 08, 2009 08:22 |
| Wat een mooie weemoed.. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2009 | ||
| Thema's: | ||