Voelt zij zich rot dan voel ik me slecht,
zij is de enige meid waar ik voor vecht.
Is zij kwaad dan ben ik degene die huilt,
omdat zij in mijn hartje schuilt.
Heeft zij pijn dan ga ik kapot,
het is een soort complot.
Wij voelen mekaar perfect aan,
als water en vuur de zon en de maan.
Geen enkele traan rolt over haar wangen,
zonder dat ik gen zak vangen.
Ik kan niet zonder haar leven,
dat hou ik niet vol ook niet voor even.
De enige meid die zegt wat ze bedoelt,
en zo voelt.
Mijn hart vergeet te slaan,
omdat ik weet dat zij altijd naast mij zal staan.
Altijd negatief praten ze over mij; die littekens in hun harten sneed,
ze begrepen niet hoeveel pijn het haar deed.
Praten over hoeveel pijn ik haar aan doe,
ze is gelukkig zo, boeit niet met wat of hoe.
Laat ons fijn,
we willen enkel gelukkig zijn...