Brandende tranen
Ik kwam binnen.
Daar zat je dan.
Hulpeloos alleen.
Met brandende tranen.
Ik kwam naast je zitten.
Je zat doodstil.
Met een bleek gezicht.
Ik sloeg een arm om je heen.
Waarop tranen begonnen te stromen.
Na een lange doodse stilte.
Begon jij te spreken.
Totdat jou tranen gedroogd waren.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, december 15, 2009 19:41 |
| wat lief!:) | |
| Marousia: | Woensdag, december 09, 2009 20:58 |
| Heel troostvol beschreven. Liefs van Marousia | |
| M-Rose: | Woensdag, december 09, 2009 16:26 |
| stroostvol vult jouw woord met gevoel uit het hart wordt traan in stilte verwerkt |
|
| switi lobi: | Woensdag, december 09, 2009 15:53 |
| Goed dat je wat troost kon bieden. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedachtenkracht | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2009 | ||
| Thema's: | ||