Er was eens
Schenk me jezelf bij het vallen van de nacht
en als je dan wakker wordt wist je waarop ik wacht
Dan zou je mijn lippen veranderen in de zon
Mijn ogen in de maan
Smekend wou ik dat het kon
Zo dromerig verder gaan
Mijn ziel smelt in de bomen
mijn hart glijdt in het gras
dagen over je blijven dromen
wensend dat je bij me was
Mijn armen zinken in de zee
mijn benen sterven in de aarde
dan neem ik je mee
jij , Die mij de hemel verklaarde
en als je dan wakker wordt wist je waarop ik wacht
Dan zou je mijn lippen veranderen in de zon
Mijn ogen in de maan
Smekend wou ik dat het kon
Zo dromerig verder gaan
Mijn ziel smelt in de bomen
mijn hart glijdt in het gras
dagen over je blijven dromen
wensend dat je bij me was
Mijn armen zinken in de zee
mijn benen sterven in de aarde
dan neem ik je mee
jij , Die mij de hemel verklaarde
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Philippe Marchal | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2002 | ||
| Thema's: | ||