Je tot as verworden woorden
die ik niet langer wil weten
omdat je gelogen hebt
meer dan ik al wist
staren me verwijtend aan
in hun zwijgende grauwte
nog na smeulend van de tranen
die ik wegslikte, bitter.
Het vuur dat danste in haar spel
deed waar het goed in was, zei me
dat het oké was je hebt nu rust
verlangens zijn gehoord en
ik blijf bevangen rillen
ik wilde nooit dat het
waar zou worden.
Ik huil tranen van as
die om me heen neervallen
me omringen met kringen
gesmoord vuur
wijl mijn snikken onophoudelijk
me doen stikken in geweten.
Grijs-zwart, zwijgend
weet ik dat je niet meer bent
Het bloeden is blijvend
van de pijnen die jij
met je zwijgend afscheid
en het blind worden voor mij
diep in mij berokkend hebt.