Of ik wel verstandig bezig ben,
vraagt iemand bemoeizuchtig en naief.
Maar wat is verstandig dan?
Staat dat ergens beschreven, is het
te leren of komt het tot je?
Zeg het mij dan alsjeblieft.
Is het verstandig om al je keuzes
tienmalen te overdenken?
Of ga je tegen alle winden in,
wijs je alle goede raden af
en ben je niet bang om je
hart te laten krenken?
Is het verstandig om iemand te zijn
waar je ouders trots op kunnen wezen?
Of heb je schijt aan de hele wereld,
doe je dingien waar een ander
over droomt en heb je totaal
niets te vrezen?
Is het verstandig om lief te hebben
alsof het je laatste dag op aarde kan zijn?
Of negeer je elk gevoel zodat je kunt
zeggen: Ik heb geleefd zonder
liefde maar ook
zonder pijn.
Is het vreemd om te zeggen dat ik
verstandig wil zijn maar ook de rebel wil uithangen?
Of zijn er meerdere zoals ik, mensen
die hun steentje bijdragen maar
leven met een stiekem
verlangen?