De donkere gang.
Niet meer te weten ,waar te gaan.
schuifelen met je voeten,
tasten met gespreide handen.
Een plek zoeken om te kunnen staan.
Je wanen in een doolhof,
zonder licht nog aan het eind.
Hersenen,vervagen traag tot stof.
Iedere trilling,die je verstomt,
vreet genadeloos aan je brein.
Deze gang ,alleen te moeten maken.
Het gevecht,met en tegen jezelf.
Overwinnen van de pijn,
en strompelend bij de uitgang te geraken.
23-2-2009
Reacties op dit gedicht
| M@delief: | Donderdag, januari 07, 2010 20:09 |
| Ik heb hier maar 1 woord voor, "wauw.." Herkenbaar, emotioneel, diep, mooi.. x Maddy. |
|
| girly-schrijfster: | Zondag, december 13, 2009 01:37 |
| mooi geschreven. wel een zielig gedicht. 33 xxx |
|
| Quicksilver: | Zaterdag, december 12, 2009 16:41 |
| Droefmooi gedicht wat me raakt liefs,dicky |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, december 12, 2009 13:40 |
| de heldere momenten geven angst de wazige momenten berusting emotioneel schrijven ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: loes schaap | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2009 | ||
| Thema's: | ||