Woorden
in die bodemloze put
onzichtbare kuil
bewaart een mens
z'n geheimen
geheimen over
leven en verlies
over vreugde en
open wonden
wie doorgrondt de pijn
die woorden soms doen
als banden breken
wie weet daarvan
wie heeft er weet van
wat voor leed er is
in die bewaarplaats
vol met woorden
woorden en zinnen
vallen zo vaak
in de diepte van
andermans hart
woorden van geluk
naast ijsgladde
alles glijdt erin
meestal ongevraagd
een mensenhart is
een vergaarbak van
her- en ontkennen
van lief en leed
woorden bewaren
tot op een dag
dan worden ze pas
zichtbaar helder
jij gaf in woorden
nieuwe levensvormen aan
met die woorden
kan ik verder gaan
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Zondag, december 13, 2009 18:06 |
| ik vind de achtergrond wel wat verontrustend.. maar goed. | |
| ninodepino: | Zondag, december 13, 2009 16:50 |
| als je dan heel stil wordt en je je adem inhoudt dan zie je mss wel een wonder dat zich onder je ogen ontvouwd ja zoiets associeer ik met je ''woorden'' |
|
| ninodepino: | Zondag, december 13, 2009 16:39 |
| kwek! gekwetter duidt vaak op onraad moet je gewoon weg waggelen... graag gelezen. grtjs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2009 | ||
| Thema's: | ||