Kleurloos (on)vertrouwen
Woorden vertrouw ik niet meer
Liefde
vertrouw ik niet meer
Dus ik luister
naar wat jouw ogen
mij zo graag willen
vertellen
Ontcijfer de boodschap
voordat de mijne
toestemming krijgen er een te verzenden
Ogen uiten zich niet
oprecht in woorden
Maar in een zwarte chaos
van formules,
letters en uitroeptekens
Dus zoek ik
de herkenbare kleuren
van gevoel
De strengen van gedachten
Passievol
achter mysterieuze oppervlakkigheid
Toch
heuvels, bergen en dalen
belemmeren actief het zicht
En de zichtbare kleuren zijn doorzichtig
Maken mij te blind
om te zien of te begrijpen
Ik vrees het water
Bang om verdrinken
in jouw chaos van onbekende kleuren, cijfers
en tekens
van liefde?
Liefde
vertrouw ik niet meer
Dus ik luister
naar wat jouw ogen
mij zo graag willen
vertellen
Ontcijfer de boodschap
voordat de mijne
toestemming krijgen er een te verzenden
Ogen uiten zich niet
oprecht in woorden
Maar in een zwarte chaos
van formules,
letters en uitroeptekens
Dus zoek ik
de herkenbare kleuren
van gevoel
De strengen van gedachten
Passievol
achter mysterieuze oppervlakkigheid
Toch
heuvels, bergen en dalen
belemmeren actief het zicht
En de zichtbare kleuren zijn doorzichtig
Maken mij te blind
om te zien of te begrijpen
Ik vrees het water
Bang om verdrinken
in jouw chaos van onbekende kleuren, cijfers
en tekens
van liefde?
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Maandag, december 14, 2009 13:52 |
| ja er is een hoopkafonder het koren... mysterie is niet iets des mens gebruik AL je zintuigen graag gelezen. grtjs, |
|
| nana: | Maandag, december 14, 2009 13:40 |
| indringend..aangrijpend vind ik dit | |
Over dit gedicht
| Auteur: TeenageHorror | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2009 | ||
| Thema's: | ||