je gevoel
Mijn leven is vervlogen
Helemaal uitgeblust
Niks meer doen
Alleen maar rust
Slapen elke dag
Niet meer opstaan
Wachten kijken
Hoe je leven is vergaan
Nee dat wil ik niet
Maar wat heb je erin te brengen
Als je vlucht
Van je gevoel weg rennen
Niemand onder ogen komen
Mensen wantrouwen
Mensen van wie je dacht
Dat ze van je houden
Ze laten je vallen
Als een baksteen
Ze zijn achterbaks
En gemeen
Maar gelukkig
Zijn er een paar
Die staan dag en
Nacht voor je klaar
Helemaal uitgeblust
Niks meer doen
Alleen maar rust
Slapen elke dag
Niet meer opstaan
Wachten kijken
Hoe je leven is vergaan
Nee dat wil ik niet
Maar wat heb je erin te brengen
Als je vlucht
Van je gevoel weg rennen
Niemand onder ogen komen
Mensen wantrouwen
Mensen van wie je dacht
Dat ze van je houden
Ze laten je vallen
Als een baksteen
Ze zijn achterbaks
En gemeen
Maar gelukkig
Zijn er een paar
Die staan dag en
Nacht voor je klaar
Reacties op dit gedicht
| Spiegelbeeldje: | Zaterdag, april 20, 2002 19:47 |
| ...en dan zie je wie je èchte vrienden zijn...! mooi gedicht, en blijf optimistisch hè Liefs soofje |
|
| Nicky Walraven: | Zaterdag, april 20, 2002 17:33 |
| HEel mooi, maar snap nie alles.... |
|
| eclips: | Zaterdag, april 20, 2002 17:31 |
| knap zene !! ben der stil van !!!!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: geen Naam | 
|
|
| Gecontroleerd door: Susan | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2002 | ||
| Thema's: | ||