Mijn jeugd

Op het einde vn het schooljaar,
was mijn leven in gevaar.
ik deelde ijsjes uit voor de leerlingen,
en wij die de klappen opvingen.

Vaak aan de deur, kloppen en bellen.
Weten dat jij daar was,
ik bleef de dagen tellen...
en daar zat ik dan met achterstand in de klas.

Ik leef op het laatste beetje energie die ik heb,
altijd hangen in dat zelfde web.
Niemand die ziet, dat het masker valt.
dankzij jou is mijn leven vergalt.

Sinds mijn geboorte, was ik ellende.
niemand die luisterde en mij echt kende.
een schijnbeweging, is een teken om te bukken.
ik heb bang dat het mij nooit gaat lukken.

bang voor de toekomst, en het verleden die je volgt.
maar kies het pad die je juist acht.
wat een zever, hoe krijg ik die kracht?
de kracht om te vechten...


weten dat je niet de zelfde fouten maakt,
zonder dat ik mij zelf kraak,
alles wat ik heb gedaan, maakt mij niet voldaan.
Missen,
mijn gemis