(gs) Ontdroogt
Verdwenen, verdrukt of opgedroogd
al weken verdrink ik zonder water
lig te snakken op het droge,
te smachten naar een druppel
maar geen tranen die stromen.
Verward, verzwakt of juist verhard
niet willen toegeven aan zwakte
geen troostende arm en zoen,
laat me lijden in mijn eentje
altijd alles alleen al moeten doen.
Ik verdring mijn schreeuwemoties
laat de waarheid liefst liegen
verzwijmel in schone schijn,
ontdooi andermans gevoelens
om toch een beter mens te zijn.
Reacties op dit gedicht
| Looortje: | Donderdag, december 17, 2009 21:48 |
| shit, woordje ''de'' in laatste strofe had weggekunnen, grommmmm | |
| ninodepino: | Donderdag, december 17, 2009 19:10 |
| idd een spin van de zijwegen... sterk geschreven. grtjs, |
|
| mucho: | Donderdag, december 17, 2009 16:11 |
| heel mooi deze de kurk is van de fles |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Looortje |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2009 | ||
| Thema's: | ||