De laatste meters ....
De laatste meters over het pad
vermoorde mijn geloof in goed
Ik draag je hier mijn lieve schat
voorop in een trage stoet
Tussen het marmer en graniet
van vergeten gebeitelde namen
Gaan we uit elkaar of niet
misschien toch altijd samen
Ieder spreekt een troostend woord
in liefdevolle vriendschap
Toch heb ik er geen gehoord
ik ben nog suf van deze klap
De ceremonie in vaste lijnen
zelfs dat is aan de tijd gebonden
Langzaam zie ik jou verdwijnen
mijn beste deel ten gronde
Alles lijkt voorbij te zijn
voel mijn hart in stukken breken
Grote mensen worden klein
dat is nu weer gebleken ....
Reacties op dit gedicht
| : | Donderdag, januari 12, 2012 16:33 |
| er zit een vogeltje op het hekje met een briefje in zijn bekje waarop staat geschreven dat mijn meter ik mijn meter alles mag geven beste meter een gelukkig jaar | |
| Stormtrooper: | Vrijdag, december 18, 2009 21:57 |
| ;) | |
| Quicksilver: | Vrijdag, december 18, 2009 17:54 |
| Zacht mooi gevoelig gedicht! Knuffs,dicky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, december 18, 2009 12:50 |
| warm warm prachtig schrijven gr.janny |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, december 18, 2009 10:00 |
| Aha! Verdriet, altijd een mooi element. Meneer Zes |
|
| isolina: | Vrijdag, december 18, 2009 09:18 |
| heel gevoelig verwoord, mooi Klaas . knuff maria (Isolina) | |
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2009 | ||
| Thema's: | ||