Over marmeren graven
de kou straalde rust
en de wind blies verfrissend
over het witte kleed
wat lag op het groene gras
en over marmeren graven
de warmte buiten was zoek
maar de warmte van het hart
won het van de kilte
die buiten heerser was
op een koude winterdag
christa
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Zondag, december 20, 2009 14:29 |
| Raar dat de meeste dichters de neiging hebben om in de verleden tijd te schrijven. Ik bezondig mij er ook aan hoor, helemaal geen verwijt. Als ik jouw gedicht in de tegenwoordige tijd lees komt het beter over. Zeker nu als er koude en sneeuw heersen. Toch prachtig hoor Christa! Graag gelezen Ronny |
|
| Nummer 127 : | Zondag, december 20, 2009 11:37 |
| ja, we moeten denken aan mensen die het minder goed hebben als wij Bart xx |
|
| isolina: | Zondag, december 20, 2009 10:03 |
| mooi hoor christa. knuff maria | |
| Ria Klein Herenbrink: | Zondag, december 20, 2009 08:03 |
| Een gedicht dat de warmte vanzelf binnenbrengt mooi christa liefs Ria |
|
| ela: | Zondag, december 20, 2009 00:13 |
| Hartelijk en fris gedicht. ela |
|
