Soms net een wereld apart
Al die zorgeloze passanten
Mijn hoofd zijnde vol dissonanten
Slechts nu en dan een reine kwart
In de verte een flonkerend licht
Recht voor mij een oneindig lang pad
Staakt ooit nog dit innerlijk debat?
Loom vallen mijn ogen dicht
Leven, maar dan meer onbewust
Laat me eens wat langer in mijn dromen
En gun me nu eindelijk wat rust