ik telde de maanden af die uren geworden zijn
geen dagen meer te noemen, nu onbedoeld
expres de schijn wordt afgedaan en ik stik
houd mijn adem in om het voor te blijven, want
ik vertik dood te gaan terwijl ik het einde ken
tel tot honderd, langzaam snel en achteruit
of ik het misschien stoppen kon en zou, maar
na alle halven kwarten deeltjes is het klaar
en rest er niets dan slechts stil aanschouwen
hoe de minuten daar nog worden verbruikt
tot het sluiten van onze seizoenen, allen rond
maar het heeft niet mogen baten, zomerlang
waren onze stenen al verlaten, zoals nu ook
de sneeuw kan doen in die onbelopen velden
waarvan je de schoonheid toch gaat haten
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2009 | ||
| Thema's: | ||