ik kan niet meer
laat mij maar gaan
ik kan dit echt niet meer aan
D alsjeblieft ik trek dit niet meer
alles me hele leven doet me zeer
je moet me helpen alsjeblieft..
het gaat zo echt niet meer verder,
ik glij weer terug steeds meer
het doet zo ongelovelijk veel zeer
ik ga weer terug in het oude
ik weet niet meer wat ik moet doen
dit is nog beter dan te stoppen met leven
ik heb dit leven niks meer te geve
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, december 22, 2009 20:50 |
| voor wie van ons is niet af en toe de wereld te groot, de tijd te weids, zo heeft ieder van ons soms een poosje geborgenheid zozeer nodig als ware het brood. hans |
|
| Br0ken: | Dinsdag, december 22, 2009 19:26 |
| ik herken je gevoelens...maar geef het niet op! blijf uw verdriet afschrijven want ooit komt er een dag dat je weer gelukkig bent! sterkte |
|
| Looortje: | Dinsdag, december 22, 2009 18:21 |
| Heel mooi gezegd Anita! Ben het helemaal met je eens. Blijf schrijven schrijven en doe geen domme dingen lieve schat, want ik krijg in mijn buik toch een beetje een naar gevoel als ik dit lees. Sterkte en een dikke knuffel met veel positieve energie! Hannelore |
|
| Nietje: | Dinsdag, december 22, 2009 18:01 |
| Lieve Lunia, Ik heb met kippevel jouw gedicht gelezen. Het raakt me en klinkt als een wanhoopskreet. Je hebt dit met veel gevoel geschreven. Ik ben ervan overtuigd dat jij juist uit dat gevoel jouw kracht kunt halen om verder te gaan. Hou je benen eronder en blijf in jezelf geloven! Take care. Liefs, Anita |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2009 | ||
| Thema's: | ||