ongelukskind
ongelukskind,zo werd ik genoemd,
tot het ongeluk verdoemd.
alleen omdat ik anders ben dan anderen,
ik moest wel zo vaak veranderen.
het was(is)mijn overleving,
geen besef van het einde,het begin.
bang om weer gekwetst te worden,
bang om die pijnlijke wonden.
zei ik nooit neen op hun vragen,
en deed alles om hen te behagen.
tot ik naar een tehuis ging,
en genoemd werd als afgedankt ding.
ik was geen ongelukskind meer,
tot het ongeluk verdoemd.
alleen omdat ik anders ben dan anderen,
ik moest wel zo vaak veranderen.
het was(is)mijn overleving,
geen besef van het einde,het begin.
bang om weer gekwetst te worden,
bang om die pijnlijke wonden.
zei ik nooit neen op hun vragen,
en deed alles om hen te behagen.
tot ik naar een tehuis ging,
en genoemd werd als afgedankt ding.
ik was geen ongelukskind meer,
Reacties op dit gedicht
| christina: | Zondag, april 21, 2002 10:18 |
| ieder mens is anders Lin maak je weg vrij naar een gelukkig leven jij hebt nu het heft in handen liefs knuffie christa |
|
| Xanthippe: | Zondag, april 21, 2002 09:35 |
| ongelukskinderen bestaan niet (heb ik zelf in m'n achterhoofd en daardoor kan ik doorgaan..) groeten, Bieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2002 | ||
| Thema's: | ||