het smeulde
in haar ogen
hij kon het
vuur niet doven
haar blik
maakte hem laaiend
zij pareerde met een
onderkoeld negeren
geheven hoofd
terwijl hij schikte
woog en wikte in
een stamelend excuus
finaal was haar gebaar
de vinger naar de deur
hij redde theatraal zijn eigen
hachje verdween met rode kleur
wil melker
27/12/2009
Stormtrooper: | Zondag, december 27, 2009 14:16 |
wat een eenzaamheid, word t tijd voor een vriendje | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, december 27, 2009 11:34 |
Laatste strofe schitterend maar de rest natuurlijk ook liefs voor jou Will Jannie |
|
lexx: | Zondag, december 27, 2009 10:26 |
ik geef het alweer op. ik schrijf als een kookboek :( vaarwel aartje. | |
Big Lady: | Zondag, december 27, 2009 10:04 |
weer vol bewondering gelezen knuffels |
|
lexx: | Zondag, december 27, 2009 09:29 |
ik voel me ook een frutje dichterlijk vandaag :) dus het overdadig lange essay schuif ik effe van de baan en ga eens fijn als minstreel de zondag slijten. | |
lexx: | Zondag, december 27, 2009 09:16 |
hoe schoon. graag gelezen wil :) theatraal je hachje redden: is dat een ontsnapping via de artiesteningang? goeiemorgen. | |
hiljaa: | Zondag, december 27, 2009 07:48 |
intens...... knufkerstliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 27 december 2009 | ||
Thema's: |