Opgesloten
Het is overweldigend.
Het lijkt te veel
Te veel om eerlijk te zijn.
Zinnen die uit je mond rollen,
alsof je het al zoveel eerder hebt gedaan.
En ik wil je leren kennen. Langzaam.
Stilletjes aan.
Je wilt mij tijd geven. Je wou wachten.
Maar een uur is niet lang,
en na een dag ben ik er nog niet.
Tijd. Geef me redenen. Geef me betekenis.
Laat me weten dat je er zult zijn,
als iedereen weg is.
Het lijkt te serieus,
want dit is het begin.
Misschien,
verwacht ik te veel zodat niemand er ooit zal aan voldoen.
Zodat ik opgesloten blijf,
opgesloten in mijn eigen.
Het lijkt te veel
Te veel om eerlijk te zijn.
Zinnen die uit je mond rollen,
alsof je het al zoveel eerder hebt gedaan.
En ik wil je leren kennen. Langzaam.
Stilletjes aan.
Je wilt mij tijd geven. Je wou wachten.
Maar een uur is niet lang,
en na een dag ben ik er nog niet.
Tijd. Geef me redenen. Geef me betekenis.
Laat me weten dat je er zult zijn,
als iedereen weg is.
Het lijkt te serieus,
want dit is het begin.
Misschien,
verwacht ik te veel zodat niemand er ooit zal aan voldoen.
Zodat ik opgesloten blijf,
opgesloten in mijn eigen.
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Dinsdag, december 29, 2009 21:21 |
| en een uur of een dag is geen tijd geven he. zolang kan ik mijn adem inhouden. als ze niet minstens 1 jaar wachten kenne ze oprotten! ziezo. da''s ook eruit. :) |
|
| lexx: | Dinsdag, december 29, 2009 21:20 |
| mooi geschreven :) ik ben ook gesloten hoor, daar is niks mis mee. als je deur wijd openzet weet je maar nooit wie binnen loopt. een beetje zelfbescherming is een goed ding, en de ware jacob cq jacoba komt heus wel langs en belt aan. veel geluk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: my name | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2009 | ||
| Thema's: | ||