Eenzaam met het stille verlangen
Verbonden
ben ik
aan de pijn
vergeet ik
te zijn.
Omwonden,
ben ik,
door intense,
draden,
van magie.
Onzichtbare daden,
keuzes nooit gemaakt,
verdrietig,
ben ik,
met dit zelf gekozen verlies.
Eenzaam,
met het stille verlangen,
voel ik me,
verloren,
bij het ontbreken van de moed.
Zal ik,
ooit mijn hart laten spreken?
ben ik
aan de pijn
vergeet ik
te zijn.
Omwonden,
ben ik,
door intense,
draden,
van magie.
Onzichtbare daden,
keuzes nooit gemaakt,
verdrietig,
ben ik,
met dit zelf gekozen verlies.
Eenzaam,
met het stille verlangen,
voel ik me,
verloren,
bij het ontbreken van de moed.
Zal ik,
ooit mijn hart laten spreken?
Reacties op dit gedicht
| vipergirl: | Zondag, december 22, 2002 20:40 |
| ik hoop van wel | |
| Anita: | Donderdag, april 25, 2002 16:04 |
| Je hart kan spreken. Maak er van gebruik, je zal zien dat het de moeite loont! | |
| Susanne X: | Zondag, april 21, 2002 17:39 |
| Ik geef hetzelfde antwoord als mijn voorgangers: laat je hart spreken. Het zit er niet voor niets, dus maak er gebruik van! | |
| Evi: | Zondag, april 21, 2002 12:31 |
| Je laat je hart nu al spreken! je kan het! k*s en heel veel liefs Evi |
|
| Xanthippe: | Zondag, april 21, 2002 11:29 |
| je laat je hart nu spreken.. ik heb het er zelf ook moeilijk mee in het 'echte' leven, maar hier lukt het me wel.. en het komt wel dat wij, beiden, ons hart zullen laten spreken ! liefs, Xanthippe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mistique | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2002 | ||
| Thema's: | ||