Ik vraag me vaak af hoe het gaat

Met “de mensen van mijn jeugd”

Ontwikkelingen doen deugd

Maar soms komt de vraag te laat

Zo raakte mij het rouwbericht

Dat de vogel was gevlogen

Geplaagd door mijn pover pogen

Zie ik weer even jouw gezicht

Het jaagt me door ons jonger jaren

Schattige schoffies met grove grote bekken

Ballend op pleintjes, hangend op bekende plekken

Oostzaan was wat en waar we waren

En al moesten onze wegen later wijken

Weet dat ik, wanneer ik naar je zoek,

Je vind in dat hoofdstuk van mijn boek

Waar ik met liefde in terug blijf kijken

Eenden zoeken het zuiden

Mijn wens voor jou, hoewel vervroegd,

Dat jij je vredig bij hen voegt

Wanneer jouw laatste klok zal luiden

Rust zacht kerel…

Je leeft in onze herinneringen!

Liefs

Bas