Rustig adem halen
ik probeer met beide voeten op de grond te staan
kan bijna niet bevatten,
hoe het allemaal toch zo snel is gegaan.
In deze wereld.
Deze hypokriete wereld
waar alles slechts tijd is
kan het dan toch bestaan ?
zijn huid op mijn huid,
zijn hartslag gelijk aan die van mij
en de tijd lijkt even stil te staan.
Het maakt me gek niet te weten,
niet te weten wat hij denkt.
Niet te weten of hij ook verlangt naar nog net zo'n moment.
Het maakt me gek niet te weten,
niet te weten waar ik nu aan toe bent.
Maar dat beetje gek heb ik graag over
voor dat moment, voor dat gevoel.
nog nooit een betere gekent