Leven, leven.
Ik weet niet wat er scheelt,
het is alsof niemand mijn leven deelt
Zoveel mensen om me heen,
toch voel ik me alleen
Ik weet niet waar naar toe,
Ik moet weg van al het gedoe
Ik lig wakker al nachten
van 's avonds laat tot ochtend achten
Iedereen zegt : "alles komt goed"
Ik weet niet meer hoe dat moet
Ik mis mijn zelfvertrouwen,
waar ik mijn leven kon op bouwen.
Alles wat ik had lijkt verdwenen te zijn,
wat overblijft is enkel leegte en pijn
Kon ik maar reizen in tijd,
leven zonder spijt
Kon ik maar heel even,
rustig, mijn leven leven.
het is alsof niemand mijn leven deelt
Zoveel mensen om me heen,
toch voel ik me alleen
Ik weet niet waar naar toe,
Ik moet weg van al het gedoe
Ik lig wakker al nachten
van 's avonds laat tot ochtend achten
Iedereen zegt : "alles komt goed"
Ik weet niet meer hoe dat moet
Ik mis mijn zelfvertrouwen,
waar ik mijn leven kon op bouwen.
Alles wat ik had lijkt verdwenen te zijn,
wat overblijft is enkel leegte en pijn
Kon ik maar reizen in tijd,
leven zonder spijt
Kon ik maar heel even,
rustig, mijn leven leven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mundo Libre | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||