Vroeger.
Soms, als op de grens der jaren,
vallen je gedachten terug
naar je jeugd , naar vroeger dagen
met een blik achter de rug.
Oorlogsjaren die je brachten
weg van huis, een nieuwe start
zonder vriendjes , and’re klanken
vader dood….wat stille smart.
Honger , koude, minder school toen
nog te jong voor arbeidsplicht
maar een jeugd oorlogs gebonden
die veel scha heeft aangericht.
Toen weer terug naar het IJmuiden
zoekend naar bewoonbaar pand
alle huizen afgebroken
in ’t vertrouwde toch belandt.
Opbouw , liefde, eigen wieken
zoon’s gezond , een lieve vrouw
PCH…..daarna gemeente
alles opwaarts in de bouw.
Al het goede , de vakanties
jeugdwerk , kerk , sociaal beleid
’t geheel viel in het goede potje
veertig jaar een fikse tijd.
Dan de VUT , pensionering
kind’ren trouwden , ’t al vergroot
met kleinkind’ren aan beide zijden
niet echt zorgen….nooit in ’t rood.
Stil genietend van het heden
wetend dat de tijd verslijt
maar het goede blijft behouden
nergens ligt een druppel spijt.
Dankbaar Heer, voor al die jaren
als de hartslag van ’t bestaan
delend zo in alle liefde
U bent met ons mee gegaan.
Geen verdiensten , slechts genade
veelal denk ik .;…..waarom wij
er is zoveel leed op aarde
wonen wij aan goede zij ?
Vooruit kijkend ’t nieuwe jaar in
weet je niet wat nog gebeurd
maar ’t verleden welt haar glimlach
heeft mijn leven rijk gekleurd.
Vroeger draagt mij in het heden
hoe de toekomst zich ontplooit
alles weeft zich in ’t beloofde
waarin ’t leven zich straks tooit.
th.