Achtergebleven
Toen jij jezelf overhaalde,
dat jouw leven niks uithaalde.
Toen jij overtuigd was van jouw daad,
vroeg je aan niemand raad.
Je laat me achter, ik voel me alleen,
wat ging er door je heen?
Geen afscheid, geen knuffel of zoen,
nee, je dacht alleen aan je eigen doen.
Je hebt je van je leven beroofd,
je had me iets anders beloofd...
Vaarwel lieve mama, ik noem het geen moed!
Je laat je dochter achter, begrijp dat maar goed!
dat jouw leven niks uithaalde.
Toen jij overtuigd was van jouw daad,
vroeg je aan niemand raad.
Je laat me achter, ik voel me alleen,
wat ging er door je heen?
Geen afscheid, geen knuffel of zoen,
nee, je dacht alleen aan je eigen doen.
Je hebt je van je leven beroofd,
je had me iets anders beloofd...
Vaarwel lieve mama, ik noem het geen moed!
Je laat je dochter achter, begrijp dat maar goed!
Reacties op dit gedicht
| *Iselda..*: | Maandag, januari 04, 2010 15:35 |
| Sterkte! | |
| music*-*lover: | Zaterdag, januari 02, 2010 23:48 |
| veel sterkte xx |
|
| _Rieke_: | Zaterdag, januari 02, 2010 19:48 |
| droef stilmakend achterblijvend vol vragen heel veel sterkte kracht en licht in deze donkere dagen liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zomaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||