De top van het dal
De top van het dal
Niet wetend,
Waar hij gaat,
Hij kan
Niet verder
Niet wetend,
Waar hij staat,
Hij is er gewoon,
Meer niet
Zichzelf bedonderend
Met leugens gestorven,
Als aan de top
Van het dal
Bovenaan ziet hij
Zichzelf,
Niet wetend,
Dat hij onderaan staat,
Niet beseffend
Dat hij zichzelf
Voor de gek houdt
Niet wetend,
Waar hij gaat,
Het pad
Der liefde
Betredend
En ontdekkend,
Dat hij altijd
Aan de top
Van het dal stond
Niet wetend,
Waar hij gaat,
Hij kan
Niet verder
Niet wetend,
Waar hij staat,
Hij is er gewoon,
Meer niet
Zichzelf bedonderend
Met leugens gestorven,
Als aan de top
Van het dal
Bovenaan ziet hij
Zichzelf,
Niet wetend,
Dat hij onderaan staat,
Niet beseffend
Dat hij zichzelf
Voor de gek houdt
Niet wetend,
Waar hij gaat,
Het pad
Der liefde
Betredend
En ontdekkend,
Dat hij altijd
Aan de top
Van het dal stond
Reacties op dit gedicht
| vera: | Zondag, april 21, 2002 16:58 |
| Dit gaat heeeeel mooi staan voorin je boek!! Liefs, Vera |
|
| Juva: | Zondag, april 21, 2002 15:41 |
| zwaarmoedig maar goed gedicht. (naar mijn bescheiden mening;)) | |
| free: | Zondag, april 21, 2002 15:23 |
| Het heeft geen zin om in het dal op je tenen te lopen,teneinde over bergen heen te kunnen zien... Je kunt nergens zó veilig zó beschut de waarde leren kennen,van op goede voet staan met jezelf,dan in de luwte der valleien... liefsa free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jeomar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2002 | ||
| Thema's: | ||