Serva me.
Je raakt me.
ik stap uit
en laat de huid waar ze staat
een silhouet in het donker
een tegel in de Naamloosstraat
staar vanachter deze vlek
deze schaduw in te veel vlakken
maar voel je vingers lichtjes strelen
en zinnebeelden van mijn mond oppakken
Je laat me.
ik ontken
en laat de waarheid legen
als de longen vanwaar ze kwam
of de tong die haar deed bewegen
sluit mijn lippen rond het vaarwel
bijt haar angel voordat ze kan steken
leg haar teder op mijn hand en sterf
omdat het hart wel moest breken
Reacties op dit gedicht
| mima: | Zondag, april 10, 2011 11:01 |
| de laatste strofe is subliem! |
|
| iambadandheisgood: | Woensdag, januari 06, 2010 21:05 |
| moooooi3 | |
| isolina: | Woensdag, januari 06, 2010 16:12 |
| zo mooi Milamber . heel goed . knuff maria | |
| Cora (ZIJ): | Woensdag, januari 06, 2010 12:53 |
| Top! Heerlijk een gedicht op ''niveau'' :) | |
| Amon: | Woensdag, januari 06, 2010 12:48 |
| holy %@#$^, eindelijk weer eens een echte Milamber | |
| Quando: | Woensdag, januari 06, 2010 11:03 |
| Fuck. Dit is goed. | |
| switi lobi: | Woensdag, januari 06, 2010 09:21 |
| Milamber, wat geweldig mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||