sneeuwwonder
verwonderd ’t luisteren naar een zachte winterverte
de stille klank van witte vlokjesmelodie
hoor hoe ’t verspeeld uit grijze hemel sneeuwt
om op een koude grond als dons dan neer te vlijen
uit niets in ’t niets in stille elegie
ik zie verblijd hoe uit de diepe wolken
in dans met een te korte partituur
zij hun illusie van begrensde vrijheid leven
voor dat zij zelf hun laatste tranen wenen;
hoe snel vergaat deez tover van natuur.
sunset 07-01-2010
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Donderdag, januari 07, 2010 13:15 |
| Winterpoezie! Graag gelezen Ingo. Beste groet Ronny |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 07, 2010 11:15 |
| wat een pracht!!!gr.janny | |
| karinvangelder: | Donderdag, januari 07, 2010 11:06 |
| heel mooi Ingo ! lieve groet .. Karin |
|
| Froukje Vos: | Donderdag, januari 07, 2010 09:56 |
| verwonderd lees ik dit, het lijkt een gedicht van vroeger, zo schoon! liefs Froukje |
|
| Meneer Zes: | Donderdag, januari 07, 2010 08:37 |
| Zeer droevig, en zeer schoon. Graag tot mij genomen. Mr.6 |
|
| Artifex: | Donderdag, januari 07, 2010 08:09 |
| Heeeeerlijk gedicht... Liefs, Artifex. |
|
| Laurens Windig: | Donderdag, januari 07, 2010 07:46 |
| Jij maakt wonderen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||