twee dingen van vooruitgang en hoop,
zijn nu geworden als dood.
de littekens blijvend op ieders ooglid.
schrijnende pijn neemt van ons bezit.
twee gaten in de grond,
als holle ogen in de schedel des dood.
hier zijn de mensen weerloos voor.
als spartelende vissen in een drooggevallen sloot.
met water gaan wij allen op weg.
van de zee naar de sloot.
van de wal in de sloot.
proberend te redden wat er te redden valt.
hou we het ook proberen zonder 'hun' lukt het ons niet.
glimlachen veranderen in tranen,
een teken van verdriet.
eeuwig proberend.
steeds een beetje lerend.
maar stoppen?
dat doen ze nog niet.

geloof jij in wereldvrede?
ik? ik weet het niet......



ik heb dit geschreven denkend aan de ramp
met het WTC.