en die geschraapte stenen geven steun
wanneer ik verkleumd mijn wonden lik
op afgestrafte bankjes voor ik op kan staan,
twee handen leeg door ver te gooien en
mijn armen weer openscheur, maar ach
dat kan dit lichaam dan ook wel aan
versleep me terug, voor het eerst naar
die paar stenen met een dak, vergeet
dat ik ooit de sleutels had, maar alles is dicht
anders nu, ik heb mezelf opnieuw ververst
en sinds lang herken ik dat gezicht; grauw
getekend, maar eindelijk weer echt
| sweetblackangel: | Zaterdag, januari 09, 2010 10:40 |
| Ahw, sterkte! | |
| - Suus -: | Vrijdag, januari 08, 2010 23:33 |
| Auw. *knufft in gedachten* -zo lees ik deze- |
|
| vivika: | Vrijdag, januari 08, 2010 19:13 |
| triest of vrolijk ik blijf v jouw schrijven houden knuffke |
|
| Amon: | Vrijdag, januari 08, 2010 16:23 |
| bij deel drie is het vrolijkheid alom..!! | |
| lexx: | Vrijdag, januari 08, 2010 16:22 |
| ik heb nu wel de kots van jullie :) toedeloe. | |
| lexx: | Vrijdag, januari 08, 2010 16:22 |
| oh. ik wist immers niet dat het persoonlijke berichtjes waren he. ik ben zo stom: ik denk nog steeds aan gedichtjes schat. |
|
| Looortje: | Vrijdag, januari 08, 2010 16:12 |
| Absoluut niet saai! Eindelijk is de boodschap een beetje positiever. Het ga je goed schat! |
|
| lexx: | Vrijdag, januari 08, 2010 15:59 |
| bijzonder saai. zie je dat zelf niet? | |
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||