als ik in de spiegel kijk zie ik een meisje met verschillende gezichten
met blije maskers om het verdriet te verbergen
niemand kan daaronder kijken
de gelaten tranen zijn nooit meer te achterhalen
opgedroogt en vervaagt
te bang om te laten zien
proberen om gevoelens te vergeten
om er van binnen het zelfde uit te willen zien als van buiten
maar die gevoelens zijn niet uit te wissen
ookal zijn ze zo diep verstopt
ze zullen ooit weer naar boven komen